[SF]ปีใหม่แล้ว.....ไง(????) minHOxjongHYUN

ข้อมูลเบื้องต้น

ฟิคเรื่องแรกนะค่ะ^^

ยังไงก็ฝากด้วยนะค่ะ

และที่สำคัญมินโฮจงฮยอนนะค่ะ^^

ใครไม่ชอบก้อปิดไปได้เลยนะค่ะ^^

แต่งไม่ดีขออภัยมือใหม่หัดแต่งค่ะ(ที่สำคัญดองไว้นานแล้วด้วย-*-)

เนื้อเรื่อง

Story ปีใหม่แล้ว.....ไง(????)


Paring ยังต้องบอกอีกหรอว่าคู่ไหน


Author tiu_tatee


โน๊ต:ฟิคเรื่องแรกป่วงบ้าง อะไรบ้าง ไร้สาระบ้าง ก้อช่างมันเถอะนะ มันไร้สาระจริงๆนะเฟร้ย!!!!!





-----------------------------------





"เฮ้ออ"


"เฮ้ออออออ"


"เฮ้อออออออออออ"


"เฮ้ออ../โอ๊ยยย เป็นอะไรว่ะไอ้เป็ด ชั้นเห็นแกนั่งถอนหายใจจนที่นี่จะไม่มีอากศให้ชั้นหายใจแล้วนะโว้ย"อนยูโวยวายเสียงดังหลังจากที่นั่งทนเป็ดปัญหาสังคมอยู่นาน


"พี่ทำไมพี่ถึงคบกับไอ้แทม"=_=ยิงคำถามมาได้นะไอ้เป็ด


"แล้วอยู่ดีๆแกมาอยากรู้อะไรเรื่องของชั้นว่ะ=//="แกรู้มั้ยว่าถึงชั้นจะน่าด้าน(เค้าขอโทดนะสามี)แต่ชั้นก้ออายเป็นนะเว้ย


"ก้อผมแค่สงสัย-_-??"


"แกเป็นไรมากป่าวว่ะเป็ด ตัวร้อนป่าวว่ะ"ว่าพลางเอาหลังมือมาทาบที่หน้าผากเป็ด


"ตัวก้อไม่ร้อนนี่หว่า"ว่าพรางทำหน้าครุ่นคิด


"ผมไม่เป็นไรพี่ งั้นผมไปนอนนะ"ว่าแล้วก้อเดินเข้าห้องปิดประตูไป


"สงสัยมันไม่สบายจิงๆแน่เลย"สามีเอ๊ย!อนยูบ่นคนเดียวก้อจะไม่ให้บ่นงุ้งงิ้งได้ไงหล่ะ ก้อในเมื่อไอ้เป็ดมันเพิ่งตื่นเมื่อกี้เนี่ย ปกติจงฮยอนก้อไม่ใช่คนนอนเยอะถ้าเป็นเขาก้อว่าไปอย่าง




.
.
.




หลังจากปิดประตูเข้ามาแล้วจงฮยอนก้อเอาแต่นั่งถอนหายใจ ก้อไม่ได้อยากโหกพี่อนหรอกนะก้อจะเข้ามานอนจริงๆแต่มันนอนไม่หลับเพราะเพิ่งนึกได้ว่าตัวเองเพิ่งตื่นเมื่อกี้=_=


"เฮ้อออออออออออ"ถอนหายใจอีกเฮือกใหญ่ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียงตัวเองแล้วหันหน้าที่ทางเตียงของมินโฮที่ตอนนี้เจ้าของเตียงไม่อยู่


"ไอ้สูง ไอ้บ้า ไอ้เอเลี่ยนหลงดาว(ลูกเป็ด)นี่ตกลงแกรักชั้นจิงป่าวว่ะเนี่ย"คนขี้บ่นได้แต่นอนบ่นกับเตียงป่าวไปเรื่อยๆก้อแน่หล่ะจะไม่ให้คนขี้น้อยใจอย่างจงฮยอนบ่นได้ไงหล่ะก้อในเมื่อนี่มันวันปีใหม่แล้วนะแต่มินโฮไม่มีของขวัญอะไรให้เขาเลยแถมเมื่องานวันที่31ก้อเล่นเต้นกับจียองซะเซ็กซี่ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่เต้นเขาก้อเต้นแต่ไม่ค่อยหวือหวาเมชท่าไหร่ก้อมัวแต่มองไอ้คู่นั้นหน่ะแหล่ะก้อเข้าใจว่ามันคือการแสดง แต่มันก้ออดไม่ได้ใช่ป่ะหล่ะที่จะมีแอบน้อยใจบ้างเล็กๆน้อยๆเด่วก้อจงคีย์โชว์แมร่งเลย


"เฮ้อออออออ ไอ้สูงนี่ชั้นหึงแกเกินไปป่าวว่ะ หรือว่าชั้นจะตั้งความหวังกับแกมากเกินไปเนี่ย เฮ้อออ"ว่าแล้วก้อนอนเกือกกกลิ้งไปมาบนเตียง



.
.
.
.
.



"กลับมาแล้วครับ"เสียงทุ้มร้องบอกตามปกติที่กลับมาถึงบ้านวันนี้เขาออกไปข้างนอกมาก้อไม่ได้ไปไหนมาหรอกก้อแค่ไปหาของขวัญเล็กๆน้อยๆให้คนขี้งอน+ขี้หึงแค่นั้นแหล่ะ ทำไมเขาจะไม่รุหล่ะว่าคิมจงฮยอนหน่ะแอบหึงเขาเรื่องเมื่อวานนี้ที่เขาเต้นกับจียองก้อจะให้ทำไงได้หล่ะก้อมันคือการแสดง


"กลับมาแล้วหรอมินโฮ"พี่ใหญ่ที่น่ารักประจำบ้าน(>//////////<)ร้องถามมินโฮทันทีที่เห็นน้องรอง


"ครับ แล้วพี่จงฮยอนไปไหนหล่ะครับ"


"ในห้องอ่าแหล่ะ สงสัยจะไม่สบายมั้ง"


"อ้าว พี่จงฮยอนเป็นไรอ่าครับ"มินโฮถามออกไปด้วยความสงสัยแต่ก้อยังคงใบหน้าเรียบเฉย


"ก้อไอ้จงมันตื่นมาก้อนั่งถอนหายใจ แล้วซักพักมันก้อเข้านอน ก้อถ้ามันไม่สบายแล้วจะเป็อะไรอ่า แกก้อไปดูมันหน่อยหล่ะกัน เผื่อมันกำลังท้องกำลังใส้^^"ยิงมุขซังเตไปรอบนึงก่อนจะยิ้มน่ารัก(>////<)อีกรอบแล้วหันกลับไปดูทีวีต่อ


แน่หล่ะคิมจงฮยอนหน่ะผิดจากที่เขาว่าซะเมื่อไหร่ขี้งอนเป็นที่หนึ่ง ขึ้หึงเป็นที่สอง แต่คิมจงฮยอนเนี่ยน่ารักอย่าบอกใครเชียวหล่ะ


ก๊อก ก๊อก ก๊อก


เสียงเคาะประตูพอเป็นมารยาทของมินโฮก้อทำให้คนข้างในสะดุดได้ จงฮยอนรีบพลิกตัวแล้วเอาผ้าห่มมาคลุมหัวแกล้งทำเป็นนอนหลับทันที


ก๊อก ก๊อก ก๊อก


"เข้าไปแล้วนะครับ"กะแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ก้อจงฮยอนของเขาหน่ะกำลังนอนคลุมโปงแกล้งกลับอยู่หน่ะซิ ไม่ต้องบอกก้อรู้เพราะคิมจงฮยอนของเขาไม่ใช่พวกนอนได้ตลอด24ชม.เหมือนพี่อนยู(อิโฮพาดพิงสามีชั้นเด่วตบ)


"พี่จงฮยอนหลับแล้วหรอครับ"ถามออกไปยังงั้นแหล่ะก้อรู้อยู่ว่าคนอย่างคิมจงฮยอนไม่ได้หลับอยู่หรอก


"พี่จงฮยอนครับ"เรียกไปก้อยิ้มไปเพราะเห็นคนตรงหน้าไม่ยอมกระดุกกระดิกเลย


"พี่ครับไม่ตอบผมลักหลับพี่นะครับ"


"เฮ้ย!! เด่วกุต่อยเลยมินโฮ"มินโฮได้แต่ยืนขำกับท่าทางของจงฮยอนที่เป็นเด็กไม่รู้จักโตซักที


"อ้าวเมื่อกี้พี่หลับอยู่ไม่ใช่หรอคับ"พูดไปก้อได้แต่แอบขำไป


"เออ ตื่นแล้ว ยิ้มไรว่ะ??"=_=???


"เปล่าคับ แล้วพี่ไม่สบายหรอคับ"^^


"ป่าว=_="


"แล้วพี่เป็นอะไรหล่ะครับ"พูดไปก้อยิ้มไปเพราะอยาดรู้ว่าคนน่ารักตรงหน้าเนี่ยจพแกตัวว่ายังไง


"ป่าว ไม่ได้เป็นง่วงนอน นอนน้อย งานหนัก นอนไม่พอ"ตอบไปก้อทำท่าจะนอนหันหลังให้มินโฮ


"งั้นพี่ไม่เป็นไร งั้นผมออกไปข้างนอกนะครับ"ว่าพลางก้อหันหลังไปที่ประตู


"มินโฮ~~~~~"มินโฮที่แกล้งเดินออกไปถึงกับแอบยิ้มแล้วก้อส่ายหัวเล็กน้อยในความขี้อ้อนของอีกคน


"มีอะไรหรอคับ"


"วันนี้วันปีใหม่แล้วนะ"พูดไปก้อทำปากจู๋นี่พี่จะทำตัวน่ากดไปไหนเนี่ยพี่จงฮยอน


"ครับผมรู้แล้ว มีอะไรหรอคับ"มินโฮที่พยายามที่จะตีหน้านิ่งก้อได้แต่แอบขำในใจ


"แกไม่รักชั้นแล้วหรอมินโฮ"คนน่ารักพูดด้วยเสียงเครือๆแล้วก้มหน้าลงบ่งบอกว่าคิมจงฮยอนกำลังจะทำบ่อน้ำตาแตก


"เด่วนี้แกไม่ค่อยสนใจชั้นเลย เมื่อวานแกก้อเต้นกับจียองไม่สนใจชั้นเลย แล้ววันนี้ ฮึก วันปีใหม่แท้ๆ ฮึก แกก้อไม่สนใจชั้นเลย ฮือๆๆๆ"ในที่สุดน้ำตาแห่งความน้อยใจของคิมจงฮยอนก้อไหล มินโฮที่ยืนดูแทบจะวิ่งมากอดจงฮยอน เขาก้อเข้าใจว่าคนน่ารักคนนี้ขี้น้อยใจจะตาย แต่ไม่คิดว่าจะน้อยใจมากขนาดนี้


"ฮือๆ แกไม่เห็นว่าชั้นสำคัญใช่มั้ย ฮึก วันนี้แกก้อเลยไม่ให้ความสำคัญชั้นฮือๆๆๆ" มินโอที่ตอนนี้กำลังกอดปลอบจงฮยอนอยู่ก้อได้แต่ยิ้มนิด


"พี่ครับ สำหรับผมหน่ะวันนี้พี่ไม่สำคัญหรอกนะครับ"คิมจงฮยอนที่ได้ยินก้อร้องไห้หนักกว่าเก่า


"ฮือๆๆ แกไม่รักชั้นแล้วใช้มั้ย ฮือๆๆแกไม่เห็นชั้นสำคัญ ฮึก แกจะไปไหนห้อไปเลย"จงฮยอนได้แต่ดพ้อมินโฮที่ตอนนี้อมยิ่มนิดๆอยู่


"สำหรับผม"มิอเรียวค่อยๆจับในหน้าน่ารักให้สบตาตัวเอง


"พี่ สำคัญทุกวันนั้นแหล่ะครับ"


"มินโฮ"พูดได้แค่นั้นจงฮยอนก้อพูดอะไรไม่ออกเพราะตอนนี้ปากอิ่มถูกปิดไว้ด้วยปากเรียว(ห้อย) ผ่านไปซักพักมินโฮจึงถอนจูบออก


"ทีนี้พี่เข้าใจแล้วนะครับ ว่าพี่สำคัญกับผมทุกวัน แล้วเมื่อวานที่ผมเต้นกับจียองมันก้อคืองานแล้ววันนี้ที่ผมหายไปก้อเพราะนี้"มินโฮหยิบสร้อยสีเงินเกลี้ยงคล้องแหวนที่สลักเป็นรูป2Hออกมา


"มินโฮ"


"ทีนี้ก้อเลิกน้อยใจได้แล้วนะครับ มาเด่วผมใส่ให้"มินโฮค่อยๆบรรจงใส่สร้ยให้จงฮยอนอย่างนุ่มนวลทะนุถนอม




"จำไว้นะครับ ว่าปีใหม่หน่ะ ไม่สำคัญหรอกคับ"














-------------------END----------------------


จบเหอะ พอและกะฟิคเรื่องแรก
อ่านกันให้พอ =_=ฟิคอะไรไม่รุคิดชื่อเรื่องและแต่แต่งไปแต่งมาลบชื่อเรื่อง
พอแต่งต่อไปอีกใช้ชื่อเรื่องเดิม แล้วนี่ตูจะลบทำเพื่อ???
แต่แบบว่าก้ออยากจะลำเอียงเรื่องนี้ให้อนติ๋วเป็นคู่รองอ่านะ แต่ไม่เอาดีก่า
ยังไม่อยากเปิดเผยเลยส่งแทมอน(???)แทน